Co to znaczy być DDA?

DDA to syndrom Dorosłych Dzieci Alkoholików. Polega on na utrwaleniu w psychice danej osoby pewnych schematów, które, jako dziecko, ta osoba wyniosła z patologicznego domu. Syndrom DDA wynika z niemożności poradzenia sobie z doświadczeniami z jakimi spotkał się dany człowiek, w czasie swojego nieszczęśliwego dzieciństwa, w którym najważniejszym problemem był alkoholizm przynajmniej jednego z członków rodziny.

Dorosłe Dzieci Alkoholików przeżyły w dzieciństwie lęk, mają duże poczucie krzywdy. Często nawet w dorosłym życiu czują się samotne i bezradne. W dzieciństwie wciąż się bały, stąd po latach osoby dotknięte syndromem DDA mogą się niepokoić nawet słysząc odgłos uchylonych drzwi. Dorosłym Dzieciom Alkoholików zabraniano w dzieciństwie mówić, czuć i ufać, tak, aby tajemnica nie została odkryta. Nic więc dziwnego, że osoby z tym syndromem mają problem z wyrażaniem uczuć. Cechuje je też duże poczucie wstydu, przez który izolują się od świata, co często trwa także w dorosłym życiu.

Osobom z syndromem DDA bardzo trudno znaleźć partnera, ze względu na niską samoocenę i brak zaufania do ludzi. Mogą też wyrosnąć na pracoholików, którzy poprzez pracę próbują udowodnić swoją wartość lub na osoby, które wszystkim współczują i za wszystko czują się odpowiedzialne. W skrajnych przypadkach syndrom DDA może prowadzić do depresji, samookaleczeń i prób samobójczych. Wówczas niezbędna jest terapia, która pozwoli wyeliminować z życia niszczące schematy z dzieciństwa. Jest więc nadzieja, że Dorosłe Dzieci Alkoholików mają szansę na normalne życie.